Die nacht had ik almaar radelozer door de stad gelopen. Met het morgenlicht waren de meeste meisjes verdwenen. Er liepen ook haast geen mannen meer langs de ramen. De vogeltjes zongen en er verscheen een stralende zon. Ik had twintig gulden - wat toentertijd een heel bedrag voor mij betekende - bij me gestoken, want ik was vastbesloten een einde te maken aan mijn ellende; ik zou, eindelijk, met een hoer meegaan; zij zou me bevrijden van mijn alledaagse kwellingen; bij haar zou ik vrede vinden. Hoeren is een inmiddels klassieke documentaire novelle waarin Ischa Meijer op half literaire, half journalistieke wijze de vormen en achtergronden schetst van zijn verslaving aan het idool van de prostitutée.