In De hoeren van de Languedoc beschrijft Emmanuel Le Roy Ladurie een traditionele plattelandssamenleving,

die van eind 15de tot eind 17de ecuw een grote agrarische cyclus doormaakt. Na de pestepidemieën van de middeleeuwen stabiliseert het boerenbedrijf zich. De situatie is echter verre van ideaal. Het proces van kapitaal- en bezitvorming is nog niet op gang gekomen en de bevolking neemt sneller toe dan de economische produktie, met als gevolg armoede en chronische ondervoeding.

Opvallend hierbij is dat talrijke factoren die kenmerkend zijn voor de Languedoc van de 16de en 17de eeuw nu het aanzicht bepalen van de landen in de Derde Wereld.

Net als in Montaillou en Het carmaval van Romans weet Le Roy Ladurie in De boerer van de Laguedor een statistisch-economische blarwdruk tot leven te brengen. Toen het boek in 1966 verscheen werd het enthousiast ontvangen als baanbrekend voorbeeld van de totale' geschiedschrijving en vooral als 'geschiedenis die zich laat lezen als cen roman'

'Het is cen zeldzaam genoegen om een meesterwerk te mogen bespreken...zo makkelijk als het is te praten over totale geschiedschrijving, zo moeilijk laat het zich realiseren vooral waar het onderzoek betreft dat ongebaande paden betreedt. Men zou kunnen denken dat in zo'n geval totale geschiedschrijving een onmogelijke opgave is, maar Le Roy Ladurie en zijn boek bewijzen het tegendeel'