Dit boek vertelt het verhaal van het uitgestrekte en doorgaans weinig gekende land tussen de Kaspische Zee en het westen van China. Vandaag is dit het grondgebied van de vroegere Sovjetrepublieken Kazachstan, Oezbekistan, Kirgizië, Turkmenistan en Tadzjikistan en van de Chinese provincie Xinjiang. Op het eerste gezicht lijkt de geschiedenis van deze regio in het hart van Eurazië een eindeloze opeenvolging van migraties door obscure volksstammen, van oorlogen en van rijken en dynastieën met amper uitspreekbare namen die even snel verdwenen als ze ontstonden. Nochtans vonden in dit deel van de wereld gebeurtenissen en ontwikkelingen plaats die, elk op hun manier, lang voor de opkomst van de westerse wereldhegemonie de loop en richting van de geschiedenis van Eurazië hebben bepaald. Het boek bespreekt de geschiedenis van Centraal-Azië aan de hand van de vraag hoe de hedendaagse politieke, taalkundige en religieuze kaart van de regio is ontstaan. Het staat ook stil bij wat de figuren en groepen die de geschiedenis richting gaven precies dreef en in welke omstandigheden ze handelden. Na een bespreking van Centraal-Azië als natuurlijke en geografische ruimte gaat het boek in op vier miskende en vaak verguisde scharnierperioden uit de geschiedenis. De opname in de wijdere islamitische sfeer, de Mongoolse invallen en de heerschappij van de Mongoolse dynastieën, de geleidelijke annexatie en integratie van de steppe en de oasestaten in de imperiale Russische ruimte, en ten slotte de opname en de sociale transformatie van Centraal-Azië in de Sovjet-Unie en communistisch China bepaalden allemaal zowel de politieke grenzen als de samenlevingen en identiteiten in dit deel van de wereld. Het onbeloofde land richt zich zowel tot studenten niet-westerse geschiedenis, politieke wetenschappen en journalisten als tot een breder geïnteresseerd publiek. OVER DE AUTEUR BRUNO DE CORDIER is verbonden aan de vakgroep Conflict- en Ontwikkelingsstudies van de Universiteit Gent, en leefde en werkte jaren in Centraal-Azië.