Door grote werkeloosheid in de veengebieden van Zuidoost-Drenthe, in de jaren twintig van de vorige eeuw, ontstond een massale migratie van arbeidersgezinnen. Die uitstroom van duizenden Emmenaren werd actief door de overheid gestimuleerd. Vijf industrie- en ontginningsgebieden vormden het voornaamste doel: de textielindustrie in Twente, de Philipsfabrieken in Eindhoven, de mijnen in Limburg, de Zuiderzeewerken rond eiland Wieringen en het nieuw opgerichte dorp Witteveen. Marcel Bulte beschrijft de achtergronden van deze grote migratiegolf en de gevolgen voor de (re)migranten én de achterblijvers.