Het is niet dat Martha Bone niet van kinderen houdt; het is meer dat ze niet in haar leven passen: haar antiekwinkel, haar appartement met crèmekleurige bank, onwasbare linnen vloerkussens en serene uitstraling van rust en orde. Haar twee zussen begrijpen niet hoe Martha zo kan leven: zo teruggetrokken en emotioneel zo naar binnen gekeerd, maar Martha strijkt de sprei op haar Victoriaanse gietijzeren bed nog eens glad en bedenkt dart alles prima in orde is. Méér dan in orde: perfect.
Maar dan beginnen er veranderingen te komen: een sterfgeval, een kat, een doos met oude brieven, een ex-vriend en een meisje met kleverige chocoladevingers. Martha begint haar verleden te onderzoeken en komt erachter dat weggewerkte, oude scheuren niet voor eeuwig verborgen kunnen blijven....