De praxis van de rooms-katholieke crematieliturgie is veelvormig. Pastores hanteren diverse liturgische modellen. Geconfronteerd met de unieke situatie van overledene en nabestaanden geven zij in veel gevallen zelf vorm aan de plechtigheid in het crematorium. De officiële kerkelijke modellen zijn in onbruik geraakt. In dit boek worden enkele vragen besproken over de hedendaagse praktijk van rooms-katholieke crematieliturgie. Wat is een adequate crematieliturgie in de huidige context van een gemoderniseerde samenleving? En in hoeverre is de huidige praxis adequaat te noemen? Er wordt in deze studie verslag gedaan van een empirisch onderzoek naar de crematiepraktijk. De auteur concludeert dat participanten weliswaar in ruime mate tevreden zijn met de crematieliturgie waaraan zij hebben deelgenomen, maar dat vanuit pastoraalliturgisch perspectief ingrijpende aanpassingen wenselijk zijn. Om crematieliturgie authentiek te laten zijn, zal volgens hem expressie van de religieuze identiteit van de participanten in de plechtigheden centraal moeten staan. Met het oog op de bevordering van een praxis waarin crematieliturgie uitdrukking is van het geloof van de intieme kring van nabestaanden, worden enige suggesties en aanbevelingen gedaan.