Jan Eijkelbooms poëziedebuut sloeg in 1979 in als een bom. Drieënvijftig was hij en een klein mensenleven lang op zoek naar een eigen stem. De critici juichten. Wat blijft komt nooit terug toont ons een dichter in een hard gevecht met koning Alcohol, op zoek naar zijn verloren jeugd of overstromend van liefde. Het is een poëtisch drieluik van grote allure.