In 1919 maakte Vaslav Nijinski op dramatische wijze een einde aan zijn fabelachtige carri?re als danser en choreograaf. Hij keerde zich af van de werkelijkheid en hield dit vol tot zijn dood in 1950. Tijdens de eerste fase van zijn geestesziekte hield Nijinski een dagboek bij dat zijn intiemste bekentenissen bevat. Het toont ons de lijdensweg van een genie dat - evenals Nietzsche en Van Gogh - de grens van zijn creatieve visionaire vermogens heeft overschreden en ten onder gaat in de wereld van de onwerkelijkheid.
Nijinski s Dagboek, bewerkt en uitgegeven door zijn vrouw Romola, getuigt van zijn hartstochtelijke liefde voor het leven en voor zijn medemensen. In bewogen visioenen is hij op zoek naar zijn creativiteit, naar God en naar zichzelf.

Het succes van de roman Vaslav van Arthur Japin, waarin Nijinski de centrale figuur is, maakt dit Dagboek opnieuw actueel.