Een oude man wordt volledig gedesoriënteerd wakker in een onbekende kamer. Hij herinnert zich niet wie hij is of hoe hij daar terechtgekomen is. Op het bureau liggen enkele spullen die hij bestudeert in de hoop aanwijzingen over zijn identiteit te vinden.
Al snel stelt hij vast dat hij opgesloten zit, en daarom begint de man maar te lezen in het manuscript dat hij op het bureau gevonden heeft. Het verhaal handelt over een gevangene en speelt zich af in een wereld die de man niet herkent. Toch lijkt het of het manuscript speciaal voor hem is achtergelaten, evenals een stapel foto’s. In de loop van de dag wordt hij bezocht door allerlei figuren die hem vaag bekend voorkomen, en die hem iets lijken te verwijten. Ze brengen hem allemaal een stukje van zijn verleden, maar bij lange na niet genoeg om de puzzel te voltooien.
Terwijl de man worstelt, klikt er een camera boven zijn hoofd. Iedere beweging wordt vastgelegd. Een microfoon neemt elk geluid op. Iemand volgt hem.
'Op reis in het scriptorium' is een klassieke Auster: bevreemdend en fascinerend, vol mysterieuze teksten en ongrijpbare identiteiten, een verborgen verleden en, ergens, een duistere kwelgeest. En toch verschilt het leven van meneer Blanco niet zoveel van het onze.