Borsten: sla een tijdschrift open en ze springen je in betoog, zet de tv aan en ze dansen je tegemoet. Als je de wereld mag geloven zijn ze het belangrijkste wat een vrouw heeft. Stel je dan een mes voor, dat een borst wegsnijdt. Stel je dan ook voor dat die vrouw een erfelijke aanleg kan hebben om ook in haar andere borst kanker te krijgen en ook nog daar diep in haarzelf waar ze de eicellen aanmaakt waarmee ze een dochter kreeg aan wie ze misschien wel diezelfde aanleg doorgegeven heeft.
Borstendraagster vertelt het verhaal van Aggie van der meer, haar moeder, haar dochter en de mogelijkheid van een erfelijke aanleg voor borst- en eierstokkanker. Borstendraagster gaat over angst en ziekte en de dagelijkse werkelijkheid van een afdeling klinische genetica en haar doktoren. De roman neemt je mee van vergaderingen en poliklinieken naar operatiekamers en ziekenzalen. Het neemt je langzaam op in de machinerie en eeuwige mobiliteit van een immens Medisch Universitair Centrum dat groeit, alsmaar groeit, waar Aggie en haar familie tussen verbouwingen en omleidingen hun weg zoeken - en wij allen met hen - terwijl de vrolijk geelgeschilderde car-rouseldeuren van het ziekenhuis stokken en draaien.