Junichiro Tanizaki (1886-1965) was, zoals hij het zelf uitdrukte, een 'strontverwend' kind. Zijn al jong verworven gewoonte om zonder consideratie zijn eigen plan te trekken, zette hij later voort in zijn literaire carrière als Japans grootste moderne romanschrijver. Tanizaki vestigde zich in 1923 in Kyoto, waar hij intensief de oude tradities bestudeerde. Vanaf die tijd wedijveren modernisme en traditie met elkaar in zijn werk, en in die worsteling treden frustraties op seksueel terrein sterk op de voorgrond.Vrouwen en erotiek spelen ook een voorname rol in de memoires van Tanizaki, waaraan hij is begonnen te schrijven toen hij al in de zeventig was. In Kinderjaren kijkt hij nostalgisch, maar soms ook ironisch, terug op de wereld van het laat-negentiende-eeuwse Japan, zich vooral richtend op dat hechte en bescheiden deel van Tokio, met zijn kleine winkels en familiebedrijfjes, waar hij opgroeide. De centrale figuur is de moeder, maar er zijn ook al de voorafschaduwingen van andere, ambigue vrouwelijke verschijningen - moordenaressen en slachtoffers, geisha's en 'schiettentmeisjes', en (ambiguer kan het niet) de mannelijke acteurs die vrouwenrollen spelen in het Kabuki-theater. Maar eerst en vooral worden de mannen en vrouwen van Meiji beschreven. Zij worden allen geportretteerd met de directheid en levendige expressie die zo kenmerkend zijn voor Tanizaki.Junichiro Tanizaki is een van de reuzen van de moderne Japanse literatuur. Tot zijn omvangrijke oeuvre behoren de in het Nederlands vertaalde romans De sleutel, Dagboek van een oude dwaas en Liever nog op de blaren.Het gevierde talent van Tanizaki als verhalenverteller is in dit boek even onmiskenbaar aanwezig als in zijn romans, en als de autobiografie van een groot schrijver die opgroeit in het Japanse Meiji is het een boek van groot belang voor de westerse lezer. -Anthony H. Chambers