In deze roman portretteert Al Galidi het dorp El Nebbi, in het zuiden van Irak, waar een kleine dorpsgemeenschap leeft zoals men daar al eeuwen geleefd heeft. Verhalen, gewoontes, dromen en illusies zijn er van alle tijden. En toch is er iets veranderd: gebeurtenissen op het wereldtoneel hebben invloed op het dagelijks leven. Tradities worden doorbroken en de mensen worden bang. Om hun angst te bezweren worden er verhalen verteld. Verhalen die gehoord moeten worden, maar ook gewantrouwd. 'Voorzichtig kleine,' zie mijn opa altijd. 'Pas op met iets in je hoord te doen dat je er niet meer uit krijgt. Neem van mij aan dat de vogel, als hij een steentje inslikt, eerst heel goed heeft gekeken op zijn poepgat groot genoeg is om het weer kwijt te kunnen.'
In Mijn opa, de president en andere dieren zien we het Irak van Saddam Hoessein door de ogen van een kleine jongen. Het is een wonderbaarlijke wereld vol schoonheid, geweld, hoop en liefde, waarin de angst een permanente rol speelt. Met deze roman lost Al Galidi de hooggespannen verwachtingen, ontstaan na de publicatie van zijn bundels met columns, volledig in.