Idema wordt gerekend tot een der talentvolste jonge sinologen uit de vermaarde Leidse school. De hier door hem - en gedeeltelijk nog door D. R. Jonker - vertaalde acht verhalen werden geschreven in de vijftiende eeuw. Ze zijn bewaard gebleven in de grote bundels van oude en nieuwe verhalen, rond 1620 samengesteld door Feng Men-Long (1574- 1646). Ze spelen in de grote hoofdsteden van het Song-rijk (960-1278) en geven een bont beeld van het gehele maatschappelijke leven in het traditionele China.
De in deze uitgave opgenomen verhalen representeren een keuze die de zeer nauwe overeenkomst in thema en uitwerking van een bepaalde groep verhalen benadrukt: hemeltergende misdrijven en hun nietige oorzaken, verbazingwekkende verwikkelingen en hun uiteindelijke ontknopingen, waarbij de mens weinig anders is dan de willoze slaaf van zijn eigen aap van begeerte. De daaruit voortvloeiende bizarre situaties worden sappig en cynisch verteld, en op die onnavolgbaar naïef- openhartige manier doorregen met de humor en poëzie die we al hebben leren kennen uit de andere boeken en bijdragen die Idema en Jonker voor ons verzorgden.