Ook in onze hyperindividualistische samenleving is het sterven van de mens geen individuele aangelegenheid. Om de band tussen individu en gemeenschap te benadrukken wordt de dood begeleid door rituelen, aan het sterfbed, tijdens de begrafenis, en tijdens rouw- en herdenkingsplechtigheden. De Franse historicus Phillipe Ariès heeft met 'Het uur van onze dood' een monumentale studie geschreven over de betekenis van de dood en sterven door de eeuwen heen. Hij inventariseerde de cultuuruitingen met betrekking tot de dood op kerkhoven, in kloosters, kerken, musea, bibliotheken en archieven, en schreef een rijke cultuurgeschiedenis rond het thema dood - van het laatste uur van de vroegmiddeleeuwse held Roland tot het anonieme sterven in de moderne hospitalen - die ons tegelijkertijd veel vertelt over het leven gedurende bijna tweeduizend jaar Europese cultuur.'Het is een verbazingwekkend boek, verteld met de indringendheid en het meesterschap die karakteristiek zijn voor het werk van Phillipe Ariès.' - New York Review of Books