In De zwarte dokwerker leidt Diaw FaIla, een Senegalees, een troosteloos bestaan als loswerker in de haven van Marseille. Zijn leven is hard en uitzichtloos; het sleept zich voort van dag tot dag. Het enige dat hem op de been houdt, zijn zijn liefde voor Catherine en de hoop eens een groot schrijver te worden. In de korte momenten dat hij op adem kan komen, legt hij het beste van zichzelf vast in een roman, De laatste reis van het slavenschip Sirius. Marseille is onvriendelijk voor de nieuwe emigranten uit de koloniën in de jaren vijftig, er heerst een onverholen racisme. Deze dramatisch eindigende roman is een aanklacht tegen rassenhaat en een schreeuw om gelijke behandeling van de zwarte.

De in Senegal wonende Sembène Ousmane (1923) is een van Afrika's bekendste schrijvers. Hij is zoon van een visser en autodidact. Omdat hij ook als dokwerker in Marseille heeft gewerkt, kan dit boek, waarmee hij in 1956 debuteerde, in hoge mate autobiografisch worden genoemd. Hij is ook een uitstekend cineast, die eveneens eigen boeken verfilmde. Zijn eerste film, Borom Sarret, uit 1963 werd bekroond op het festival van Tours.

Van hem verschenen eveneens in Nederlandse vertaling: Xala (de eerste titel van de Derde Spreker-serie en ook door hem verfilmd) en Houtjes van God.