Jonas kan het niks schelen hoe hij eruit ziet of welke kleren hij aan heeft. 'Ik ben een jongeman met een zeer geslaagd uiterlijk. Daarom maakt het niks uit of ik nu in fluweel, zijde, of in lompen gekleed ga. Voor sommige anderen kan het daarentegen wel eens nodig zijn dat ze zichzelf met mooie kleren bedekken, zegt hij pesterig tegen Annet.' Gisteren, net toen ze in haar blootje voor de spiegel stond, kwam Jonas haar kamer binnen zonder te kloppen. Hij bleef naar haar staan kijken en toen Annet vroeg waar hij naar stond te loeren antwoordde hij: "Naar je tieten!' Toen stopte hij een kussen onder zijn trui en begon al zingend rond te springen: 'Annet die heeft geen tieten, Annet die heeft geen tieten!' Annet had hem aan zijn haar getrokken dat hij het uitschreeuwde van pijn, en nadat ze hem eruit gegooid had, had ze de deur op slot gedaan. Het ergste was nog dat Jonas gelijk had. Ze had nog steeds bijna geen borsten - de meeste meisjes in de klas hadden grotere dan zij. 'Ach, het komt