: biografie // Op 13 mei 1940 vertrokken de regering en de koninklijke familie halsoverkop naar Engeland. Van het groepje achtergebleven overheidsambtenaren kwam Hans Max Hirschfeld als sterkste man naar voren.Van der Zwan gaat diep in op de persoonlijke geschiedenis van Hirschfeld, op zijn achtergrond en die van zijn ouders en vooral op zijn intellectuele en politieke ontwikkeling binnen het bedrijfsleven van de jaren dertig. Het levensverhaal schetst een onthutsend beeld van de handelwijze van de Nederlandse overheid na de capitulatie en van de rechtspraak in de naoorlogse jaren. Na de oorlog werd er mild over Hirschfeld geoordeeld. Hij werd van elke blaam gezuiverd. Na lezing van deze biografie kun je niet anders dan twijfelen aan de juistheid van dat oordeel // Hans Max Hirschfeld (1899-1961) was de zoon van een Duits-joodse emigrant die buitengewoon grote invloed had op het politiek-economische beleid van ons land in de jaren 1931-'45. De auteur, gewezen hoogleraar aan de Universiteit van Rotterdam, zocht uit wat die invloed was en hoe Hirschfeld de macht naar zich toe wist te trekken. Hij geeft daartoe onder andere een bijna uitputtend verslag van de Nederlandse internationaal economische betrekkingen in de jaren dertig, waarin Hirschfeld als directeur-generaal voor Handel en Verkeer van het ministerie van Economische Zaken alles deed om Duitsland te accomoderen. Tijdens de bezetting was hij de belangrijkste man in het college van secretarissen-generaal die de hoogste Nederlandse burgerlijke autoriteit vormden. Van der Zwan schetst Hirschfelds achtergrond en verklaart diens vanuit een pro-Duits perspectief handelen, waarbij hij het Nederlands belang wel degelijk in het oog hield, maar niet altijd direct leek te dienen. Een boeiend boek over een eigenzinnig man dat stevige voorkennis en, gezien de vele citaten, een goede beheersing van de Duitse taal vraagt. Bevat een index van persoonsnamen.