In zijn met gevoelige poten beschreven dagboek tast Poes zijn wereldlijke omgeving af en legt die zichtbaar, hoorbaar, voelbaar en vooral ruikbaar voor de lezer neer. Aan gewetensonderzoeken doet Poes niet, hij is eenvoudigweg de verwonderde toeschouwer aan de periferie van het bestaan die, en dit in zijn eigen woorden: 'doorgaans op de golflengte van het onbewust verkeert.' Gaandeweg beschrijft Poes in zijn dagboek niet alleen het reilen en zeilen van het gezin waarin hij verkeert, ook maatschappelijke situaties worden met vriendelijke en berustende afstandelijkheid doorgenomen. Het resultaat is een even vrolijke als ernstige inventarisatie van spirituele en andere eigentijdse mensenzaken, verwoord door een rasechte levensliefhebber bij wie ingeblikte haring in tomatensaus, stipt om half zes opgediend, tot allesovertreffend levensgeluk leidt.