De bundel "Nagels in de ochtend" bevat dertien verhalen van de Japanse grootmeester Yasunari Kawabata. Van het dagboekfragment van de schooljongen tot en met de hallucinerende novelle "De arm" van de rijpe Kawabata omspannen deze merendeels voor het eerst vertaalde verhalen vijftig jaar van een geheel aan de literatuur gewijd leven. Zij mogen daarom representatief heten voor een werk dat 'met grote gevoeligheid de essentie van de Japanse geest weergeeft', zoals de Zweedse Academie het bij de toekenning van de Nobelprijs voor Literatuur in 1968 formuleerde.De in 1899 geboren Kawabata schreef honderden verhalen, van zeer korte, 'in een handpalm' neer te schrijven schetsen, zoals het titelverhaal van deze bundel, tot lange, tientallen bladzijden omvattende novellen. Kawabata's vertelkunst stoelt op een lange traditie, misschien behoren de tien intrigerende "Vertellingen van de Middelste Staatsraad bij de dijk (Tsutsumi Chunagon Monogatari)" uit de 11e-13e eeuw in hun genre tot de oudste van de wereld. In die traditie ontbreken doorgaans de wat wij zouden noemen grote, dramatische momenten. Kawabata's wereld is van een zelfgekozen beperking. Maar in de 'dingen, die zo maar voorbijgaan', de nagels in de ochtend, het meisje dat in het licht van autolampen een bloesemtak omhoog houdt, de zachte schouderronding van een arm, de natte stok van een paraplu, de gang der seizoenen, ... ligt alles besloten.Dit is Kawabata's wereld, ook in deze verhalen, die bij alle verschillen toch eenzelfde geest ademen:'In de lente de kersebloesems's zomers de koekoekin de herfst de maan en's winters de sneeuw, helder, koud', het 'inbegrip' van alle dingen, dit gedicht van de priester Dõgen (1200-1253), waarmee Kawabata zijn Stockholmse rede opende.