De vliegramp in de Andes- deze woorden roepen onmiddellijk het schokkende nieuws in herinnering over de zestien overlevenden van een vliegramp, die ondanks de barre ont- beringen gedurende tien weken aan hongerdood en bevriezing wisten te ontsnappen door het eten van het vlees van hun omgekomen medereizigers. Zoals te verwachten was, kwam dit nieuws in de internationale sensatiepers, en ging de opschudding over dit feit voorbij aan de feitelijke en menselijke achtergronden. De overlevenden besloten daarom het de, bekende en integere schrijver. ware verhaal te vertellen aan een goe- Hun keuze viel op de Engelse auteur Piers Paul Read, die enkele maanden met hen heeft gesproken en geleefd, en die zich op zeldzame wijze heeft ingeleefd in de dramatische gebeurtenis.

Zolang er leven is is geen sensatie- boek geworden, maar een ontroerend en diep menselijk verhaal over de drang tot zelfbehoud en over de weigering de hoop op te geven. Waar het om gaat in Reads adembenemende boek is de onderlinge verhouding tussen de overlevenden, die onder de barre omstandigheden van de eeuwige sneeuw een micro-samenleving vormden waarin ieder zijn taak kreeg naar zijn mogelijkheden. Hoe de diverse initiatieven genomen werden en tot welke resultaten zij hebben geleid, wordt zeer genuanceerd beschreven door Read, die in zijn romans al bewees over een fijn psychologisch inzicht te beschikken.

Een veertigtal originele foto's zijn in dit boek gereproduceerd.