Sinds het malgoverno van 2007 is de communautaire crisis niet weg te denken. Splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, noodregering, transfers, faciliteiten, de optelsom van twee democratieën, zevende fase van de staatshervorming, confederalisme … In het hele plaatje ontbreekt er telkens een groep, een minderheid die zich niet meer als een minderheid beschouwt: de Franstalige Vlamingen. Ooit een machtige politieke, economische en culturele elite. Vandaag teruggedrongen in de coulissen van het autonome Vlaanderen, een homogene natiestaat in spe.
Céline Préaux toont aan hoe de aanwezigheid van Franstaligen in Vlaanderen mee de identiteit van de Vlamingen heeft bepaald. Van taalwetten over de vernederlandsing van Gent, was het Vlaamse autonomieproces niet zozeer tégen België gericht, als wel tégen de Franstaligheid van/in Vlaanderen. Een gedurfde stelling.
Met een Woord vooraf van
prof. dr. Louis Vos (KU Leuven).
CÉLINE PRÉAUX is historica, journaliste en bestuurder van het tweetalige Studiecentrum Franstaligen in Vlaanderen. Zedoctoreerde aan de ULB op de vergelijking tussen de Franstalige Vlamingen en de Engelstaligen in Québec. Met La fin de la Flandre belge? ontving ze de vijfjaarlijkse prijs Léon Leclèr, van de Franstalige Koninklijke Academie van België (2013). Voor haar doctoraat kreeg ze een prijs van de Conseil International d’Études Canadiennes (2012).