Alstein schrijft over de wereld van de schrijver, over zíjn wereld. Hij zoekt daarin naar datgene wat waardevol is maar bijna verdwenen: het verleden van Franse provinciestadjes, de levenskracht in Italiaanse fresco's, de smaak van water, boeken die iets toevoegen aan het bestaan. Hij gaat daarbij niet belangeloos te werk, zorgvuldig kiest hij wat voor zijn werk van waarde is. Zijn reflecties legt hij aan de lezer voor om hem deelgenoot te maken, en om hem te confronteren met de schoonheid van dingen die wezenlijk zijn in de wereld om hem heen.