De Volmaakte Wagneriaan

In 1885 werd de 29-jarige Bernard Shaw door een vriend gered van de dagelijkse armoede en beleefde afwijsbriefjes van talloze uitgevers: hij bezorgde hem een betaalde baan als journalist. In korte tijd werd Shaw een gevierd en gevreesd auteur en criticus: naast eigen toneelstukken schreef hij ook over literatuur, schilderkunst, toneel en muziek. De volmaakte Wagneriaan, zijn essay over de Ring des Nibelungen, publiceerde hij in 1898, op het toppunt van zijn roem als polemist en criticus.

‘Ik ben niet zo iemand van “Kunst om de kunst”,’ merkte Shaw ooit op tegen Tolstoj. ‘Ik zou geen enkele moeite doen een kunstwerk te maken als ik wist dat er niet méér in zou zitten.’ In De volmaakte Wagneriaan zet Shaw zijn visie op de muziek van Wagner en de ideeën daarachter uiteen en laat hij op onnavolgbare wijze zien hoeveel méér een kunstwerk als de Ring des Nibelungen bevat. Shaw’s fabelachtige kennis van muziek, theater en politiek staat garant voor een toelichting die de dramatische en muzikale aspecten belicht, maar die ook de maatschappijkritische kant van de Ring aan de orde stelt.