Angeles Mastretta's tweede boek laat zich het best omschrijven als een galerij

van vrouwen portretten.

Vrijwel alle geportretteerde vrouwen overtreden de ongeschreven wetten

die binnen onze samenleving voor het vrouwen bestaan gelden.

Die eigenzinnigheid blijkt vooral op het gebied van de seksualiteit en de relaties met mannen.

De vrouwen doorbreken duidelijk de geijkte patronen en hierin ligt.

samen met het prachtige taalgebruik, de kracht van Mastretta's boek.

De vrouwen handelen, ze spreken, ze gaan hun eigen weg...

En de mannen accepteren dat veelal zonder morren.

Zo zijn de mannelijke personen geen macho's en de vrouwelijke

geen `mujeres sufridas' (lijdende vrouwen).