De kleur van de tango is een fictieve roman over het roodharige meisje Mireille (Mireya in het Spaans) dat model stond voor Toulouse-Lautrec's beroemde schilderij Au salon de la rue des Moulins, van het bordeel waar hij soms dagenlang zijn tijd doorbracht. Uitgaande van een tekst van Julio Cortázar over dit schilderij, schreef Ortiz deze boeiende roman over een meisje van vlees en bloed.

Als jong meisje komt Mireille vanuit dezelfde geboorteplaats als de grote schilder naar Parijs, om aldaar in een bordeel te gaan werken. Hoewel genereus in haar liefde voor de schilderende dwerg, grijpt ze haar kans wanneer een Argentijnse vleeshandelaar haar een glorieuze toekomst in Buenos Aires voorspelt. Eenmaal daar wordt ze gegrepen door de tango, want het gezegde is: beter nog dan door de liefde, leer je een man kennen door de tango.

Een van de vele mannen met wie ze in aanraking komt is de nog zeer jeugdige Carlos Gardel, die ze inwijdt in de liefde. Als in 1935 de bordelen worden gesloten en Gardel verongelukt, keert Mireille terug naar haar geboortedorp om daar een oude rekening te vereffenen.

De kleur van de tango is een gepassioneerde roman over muziek, kunst en (betaalde) liefde, over beroemde mannen en over de tango als lotsbestemming.