Walt Whitman geldt als de meest typisch Amerikaanse dichter van de negentiende eeuw. In zijn grote bundel Leaves of Grass bezingt en vereert hij de Amerikaanse natuur, de Amerikaanse mens en de democratische samenleving als de culminatie en het absolute hoogtepunt van de schepping. Die verering voor Amerika en de Amerikaan komt ook tot uiting in deze verzameling dagboekaantekeningen, herinneringen en bespiegelingen. De auteur trok na het uitbreken van de Amerikaanse Burgeroorlog (1861–1865) naar Washington, waar hij als vrijwilliger zijn dagen doorbracht in de vele militaire hospitalen. Whitman beschrijft de nu onvoorstelbare toestanden in de barakken en ziekenzalen, en de buitengewone moed van de zieke, gewonde en stervende militairen die hij morele en materiële steun verleende. Na een zware beroerte beschrijft Whitman zijn langzame herstel in Camden, New Jersey, met hoogstpersoonlijke indrukken van de natuur in zijn omgeving en van diverse reizen – naar New York, Boston, Canada, het Midden en Verre Westen van de VS en enkele van de Zuidelijke staten. De laatste aantekeningen zijn uit 1882, toen Specimen Days verscheen, tien jaar voor Whitmans dood. Oud ben ik en jong ben ik, nu voor het eerst in vertaling, biedt een hoogstpersoonlijk doorkijkje op het leven, de wereld en het denken van een uniek mens, dichter, filosoof en profeet van zijn bewonderde Amerika.