De collectie van het Kunsthistorisch Museum te Wenen is ontstaan uit particuliere verzamelingen van de Habsburgse vorsten. Vanaf de Renaissance-tijd tot aan het begin van onze eeuw bouwden zij aan hun familietrots en de huidige pinakotheek weerspiegelt nog steeds hun smaak en hun persoonlijke voorkeur. De oude kern aan waardevolle werken is afkomstig van Rudolf II (1576-1612). De grootste en kundigste der Habsburgse verzamelaars waas aartshertog Leopold Wilhelm (1614-1662); zijn agenten reisden heel Europa af op zoek naar meesterwerken.

Twee eeuwen lang heeft de band tussen Wenen en de Zuidelijke Nederlanden de groei van het Weense museum beïnvloed en er een schat aan Vlaamse kunst doen ontstaan die nergens ter wereld zijn weerga heeft. Met name de Vlaamse primitieven, Pieter Bruegel en Rubens zijn rijk vertegenwoordigd.

De oude trots van het museum is de Dürercollectie. In de zaal met 16e-eeuwse Duitse schilders vallen verder op Cranach, Altdorfer en Hans Holbein, van wie enkele kostelijke portretten te zien zijn.

Ook Italië, met Andrea Mantegna, Giorgione, Rafaël, Andrea del Sarto vooral Titiaan, is rijk vertegenwoordigd.

Veel minder talrijk zijn de werken uit Frankrijk, Spanje, Zwitserland en Holland. De Hollandse collectie, met doeken van Hals, Rembrandt, ter Bosch, Ruisdael en Vermeer, is echter van hoge kwaliteit.

Dit boek geeft de beknopte geschiedenis van het Weense museum en een overvloed aan kleurenreprodukties, alle voorzien van een deskundig historisch en beschrijvend commentaar.