Tien jaar geleden schokte Ian Wilmut de wereld toen hij bekendmaakte dat zijn onderzoeksteam erin geslaagd was om een schaap te klonen. Dolly werd wereldnieuws en voor- en tegenstanders vielen over elkaar heen in de discussie over de voor- en nadelen van het klonen van dieren uit volwassen cellen.
In dit boek, door Ronald Plasterk voorzien van een voorwoord, doet Ian Wilmut verslag van de ontwikkelingen op het gebied van de celbiologie. Wilmut geeft een beeld van de techniek die aan de basis lag van de kloon Dolly en gaat uitgebreid in op de ontwikkelingen sindsdien.
Een groot deel van het boek is gewijd aan de discussie over menselijke klonen en de ethische dilemma's rond kloontechnologie. Wilmut betoogt dat de techniek van het klonen een belangrijke bijdrage zal leveren aan de genezing van ziektes en dat het daarom ook nodig is om menselijke embryo's te klonen. Maar tegelijkertijd verzet hij zich hevig tegen het beeld dat wordt opgeroepen van menselijke 'reproductie'.
'We zouden niet zo bang moeten zijn voor deze technologie. Als we deze zouden kunnen aanwenden om erfelijke ziektes als gevolg van genetische afwijkingen te voorkomen, zou ik dat ethisch verantwoord vinden. Je zou zelfs kunnen zeggen dat het immoreel is dat niet te doen.' - Ian Wilmut in The Times
Na Dolly is een boek waarin vooroordelen over klonen worden weggenomen en een oproep aan politici en beleidsmakers om deze wetenschap, waarin de kansen op doorbraken in de geneeskunde zo groot is, de ruimte te bieden zich verder te ontwikkelen.
Ian Wilmut is hoogleraar aan de Universiteit van Edinburgh en stond aan het hoofd van het onderzoeksteam dat er in 1996 als eerste in slaagde een dier te klonen uit een volwassen cel.
Roger Highfield is wetenschapsredacteur voor de Britsekrant Daily Telegraph en auteur van vele boeken.
Ronald Plasterk is hoogleraar ontwikkelingsgenetica aan de Universiteit Utrecht en directeur van het Hubregt Laboratorium, het Nederlands Instituut voor Ontwikkelingsbiologie.