De Zwitserse schrijver Friedrich Dürrenmatt heeft zich wereldfaam verworven met zijn meesterlijke

bizarre komedies.

Daarnaast is hij een van de weinige Duitstalige schrijvers die zich hebben begeven op het gebied van de misdaadroman.

De Rechter en zijn Beul (1952) is zijn beroemdste boek waarmee hij internationale vermaardheid verwierf en dat op één lijn werd geschaard met het werk van Poe en Graham Greene. Hoofdpersoon is de stugge, ongeneeslijk zieke commissaris Barlach, die het onderzoek leidt in de moordaanslag op een inspecteur van politie.

Het onderzoek verloopt uiterst moeizaam, mede omdat de commissaris onder druk wordt gezet door de politieke vrienden van zijn superieur.

Maar in feite weet Bärlach al vrij snel wie de moordenaar is.

Zijn geliefde stelling luidt echter: 'De moordenaar moet eerst bewijzen dat hij de moord heeft gepleegd. Daarop ontwikkelt zich een subtiel spel tussen de commissaris en de moordenaar, waarbij de laatste dusdanig wordt gestuurd', dat hij de politie de bewijzen van zijn schuld in handen speelt. Bovendien weet Barlach de moordenaar zo te manipuleren dat hij fungeert als de beul die een aartsvijand van de commissaris vermoordt.