Michiel Adriaanszoon de Ruyter werd geboren in Vlissingen op 24 maart 1607 als zoon van een bierbrouwersknecht. Hij kwam op de lijnbaan om het touwslagerswiel te draaien, maar voer al snel op een koopvaardijschip van de Gebroeders Lampens mee. Door eigen studie klom hij in korte tijd snel op. Van 1627 tot 1651 was hij afwisselend bij de koopvaardij en in staatsdienst. In die tijd streed hij regelmatig tegen Barbarijse zeerovers.
Michiel de Ruyter kwam in 1652 in de dienst bij de Marine als Vice Commandeur (tegen zijn zin) onder Admiraal Maarten Herpertszoon Tromp in het begin van de Eerste Engelse Oorlog. Na de derde Engelse oorlog werd de Ruyter naar de Middellandse zee gestuurd om bijstand te verlenen aan de Spaanse Koning tegen de Fransen. In de slag ter hoogte van Stromboli en de Etna behaalde De Ruyter de overwinning, maar raakte in de laatste slag al snel gewond en stierf aan de gevolgen daarvan op 29 april 1676.

K. Norel vertelt het verhaal van een eenvoudige man uit het volk die niets liever wil dan een rustig burgerbestaan leiden, maar tegen wil en dank tot de hoogste posten wordt geroepen.