Gezinnen en hulpverleners worden
in toenemende mate geconfronteerd
met geadopteerde kinderen
die een sterk afwijkend sociaal gedrag
vertonen. Geertje van Egmond
beschouwt dit gedrag als een
emotionele handicap, die reeds in
de allereerste levensfase ontstaat
door een tekort aan, of zelfs totale
afwezigheid van affectie, emotionele
betrokkenheid, verzorging en
voeding. Zij noemt deze handicap
het ‘Geen-Bodem-Syndroom’, welke
term inmiddels overal ingang
heeft gevonden. Uitingen van het
syndroom worden ook herkend
door biologische ouders van kinderen
met diverse hechtingsstoornissen.