Pyrrho vond dat iemand die gelukkig wilde worden, goed acht moest slaan oop de verschijnselen om hem heen. Helaas waren die verschijselen in zijn ogen onstabiel en niet te beoordelen. De mensen moesten daarom geen vertrouwen hebben in de zintuigen, maar zich ertoe beperken te zeggen dat dingen 'niet meer' zijn dan niet-zijn, dat wil zeggen dat het even g oed mogelijk is dat ze bestaan als dat ze niet betstaan in de vorm waarin ze zich aan ons vertonen.