In deze hectische tijd zoeken veel mensen naar een plek waar ze alleen kunnen zijn, en het aantal eenpersoonshuishoudens neemt sterk toe. Niet alle 'singles' leven overigens vrijwillig alleen-sommigen lijden onder eenzaamheid, terwijl anderen ervan genieten. Deze tegenstelling is een paradox die bij de natuur van de mens hoort. Wij zijn op samenleven ingesteld, maar om ons verder te ontwikkelen hebben we perioden van alleenzijn nodig. Te veel afzondering stimuleert narcistische fantasieën over eigen grootheid, te veel onvrijwillige eenzaamheid veroorzaakt lijden. Dit boek helpt het evenwicht te vinden tussen samenleven en noodzakelijk alleenzijn. Joanne Wieland-Burston werkt in Müchen en Zürich als analytisch psycholoog. Behalve psychologie studeerde zij literatuur-wetenschap en kunstgeschiedenis. In deze studie naar eenzaamheid maakt zij gebruik van deze drie disciplines.