Iemand met een chronische ziekte wordt vaak heel nadrukkelijk alleen gelaten. Hoe moet zo iemand verder? Net doen alsof er niets aan de hand is? Maar dat betekent een deel van jezelf - je ziekte - ontkennen. Dat is meestal niet mogelijk omdat je door bijvoorbeeld pijn of medicijngebruik er toch wel aan wordt herinnerd. Wanneer een chronische zieke besluit om te laten zien dat er echt iets aan de hand is, houdt dit het risico in dat hij of zij zich zo vereenzelvigt met de ziekte, dat andere aspecten van het bestaan te weinig aan bod komen. Wat dan wel? Dat is de vraag die Odiel Reef in dit boek probeert te beantwoorden. Een kant en klaar recept is er niet, de oplossing bestaat niet. Ieder mens doorleeft zijn eigen proces. Een ander kan daarvoor hooguit enkele richtingaanwijzers geven.