Het grasduinen in de filosofie behoorde zo vanaf de nadagen van de Romeinse republiek bij vlagen tot de mondaine gewoonten van de hogere lagen van de bevolking. De jonge Romein die zich een staatkundige carriere voorbestemd wist, werd in de wijsbegeerte ingewijd.

Cicero heeft aan de studies in zijn jeugd niet alleen een blijvende belangstelling voor wijsgerige vraagstukken overgehouden, maar ook en vooral zijn theoretische en praktische ijver voor alles wat taalgebruik is in woord en beeld.

Met name in 'De horizon van wel en wee' staat Cicero's kritische instelling hierbij voorop.