Erik is veertien en wordt mishandeld door zijn vader. Dit gebeurt niet in de woede van het moment, noch uit geloof in kastijding als opvoedkundig middel. Eriks vader is een sadist, een borderline psychopaat.
Al heel jong heeft de jongen geleerd emotioneel en fysiek het geweld te verdragen, maar - minstens zo belangrijk - hij heeft ook geleerd fysiek geweld te gebruiken.
Erik is zeer intelligent maar doet het slecht op school. Zijn schooltijd staat in het teken van zijn drang naar controle. Nadat hij van school wordt gestuurd, komt hij terecht op de kostschool Stjärnsberg.
Zijn aanvankelijke vreugde slaat algauw om wanneer hij kennismaakt met het hiërarchische systeem waarin ouderejaars de nieuwelingen hardhandig hun plaats wijzen. De tragikomedie die ontstaat wordt ingegeven door het conflict tussen de pertinente weigering van Erik om zich door wie dan ook te laten domineren - laat staan door een stelletje omhooggevallen snotjongens - en de getiranniseerde meute, die heilig gelooft in de 'Stjärnsberg-traditie'. Erik is sterk, gewend aan geweld, populair vanwege zijn sportieve vaardigheden en geliefd bij de leraren, maar wordt toch bijna gebroken door dat wat een meedogenloze vervolging wordt.
Het verhaal eindigt niet met Eriks tactische overwinning op school.
In de ultieme confrontatie blijkt dat Erik zowel moreel als fysiek de overwinnaar is in het langdurige, wrede gevecht met zijn vader.