Om de langste adem
In Om de langste adem waagt bijbeluitlegger Thomas Naastepad het een aantal moeilijke nieuwtestamentische brieven uit te leggen, te weten: de brieven van Johannes, de brief van Judas, de brief aan Filemon, de eerste brief aan Timotheüs, de brief aan Titus én 1 Korinthe 15 over de opstanding. In dit boek staat de alledaagse praxis van de gemeente centraal, de jonge gemeente die zo werd aangevochten, niet alleen van buitenaf, maar ook van binnenuit: gnosticisme, ascetisme, overdreven vroomheid, laksheid, wereldvreemdheid enzovoorts. Kortom, thema's die de kerk van vandaag zulten aanspreken, niet in de laatste plaats omdat ze haar parten spelen.
De apostelbrieven die in deze studie worden behandeld draaien alle om de centrale gedachte dat het niet meevalt gelovig in het leven te staan en dat men een lange adem, ja de langste adem moet hebben om als christelijke gemeente het hoofd boven water te houden. Ook hier weer parels van uitleggingen, die, wars van de geijkte invalshoeken, hun eigen en soms eigenwijze weg gaan, maar altijd om de gemeente en de individuele gelovige dienstbaar te zijn. Naastepad toont aan dat deze apostelbrieven nog niets hebben ingeboet aan actualiteit.
Thomas Naastepad (1921-1996) studeerde theologie en wijsbegeerte aan het Groot-Seminarie te Warmond. Hij is in diverse parochies kapelaan geweest. Van 1968 tot 1992 was hij voorganger van de Araunagemeente te Rotterdam. Hij is bekend geworden door een dertiental bijbelverklaringen in de reeks Verklaring van een Bijbelgedeelte, zijn studies en werkzaamheden voor de Van der Leeuw Stichting en door zijn vele kerktiederen.