Hij knipte de zaklantaarn aan.
Onmiddellijk lichtte het water op. Het danste, glinsterde, schitterde.
Overal waren lichtflitsen, alsof het water een tapijt was van edelstenen.
Darius keek verbaasd naar de zaklantaarn in zijn hand. Het was een gewone zaklantaarn. Hij keek weer naar het glinsterende wateroppervlak. En toen keek hij omhoog.
Zijn mond zakte open. Verbijsterd staarde hij naar de bovenkant van de grot.

Darius is de jongste zoon van Hector en Micheline Bell, afstammelingen van de voorname Bell-familie. Ze wonen op een groot landgoed in een oud en enigszins vervallen landhuis. Een van hun voorouders, voorname staatslieden en hoge officieren, bewees de stad ooit zo¿n grote dienst dat de Bells dit landgoed toegewezen kregen. Onder één voorwaarde: elke 25 jaar moet de familie de stad een indrukwekkend cadeau geven, iets waarover men nog jaren na zal praten.

Dat moment is bijna aangebroken, maar Darius¿ vader heeft geen geld voor een standbeeld of een klokkentoren met glas in lood. De stad zal het moeten doen met een kruiwagen verse groente uit de moestuin. De burgemeester ziet zijn kans schoon het landgoed terug te vorderen, maar Darius is vastbesloten het huis te redden en de familie-eer hoog te houden, en als een aardbeving de toegang tot een schitterende grot blootlegt, denkt hij het antwoord gevonden te hebben.