Toen de Britse troepen kamp Bergen-Belsen bevrijdden in de tweede week van april 1945, deden ze ontdekkingen die de wereld schokten. In het kamp lagen tienduizend lijken opgestapeld, te wachten om begraven te worden. Minstens vijftigduizend mensen leden aan vlektyphus, uithongering en dysenterie. De vraag was hoeveel van de nauwelijks levenden nog gered konden worden. Een noodhulpoperatie werd op touw gezet. Terwijl de oorlog voorduurde, stuurde het Britse leger medische troepen naar Belsen. Ze werden bijgestaan door vrijwilligers uit Engeland, Ierland, Zwitserland, België en de Verenigde Staten. Twee maanden lang deed iedereen zijn uiterste best zoveel mogelijk slachtoffers te redden van de dood. Maar de acties werden ernstig gehinderd door een tekort aan medicijnen en materiaal. Tegen eind juni 1945 waren er weliswaar 46.000 mensen gered, maar dat hield in dat na de bevrijding toch nog 14.000 mensen het leven lieten.