Met een introductie van Oliver Sacks.

Het menselijk taalvermogen is vindingrijk en uiterst flexibel. Doven over de hele wereld leveren daar het levende bewijs van. Wanneer taal niet via het gewone kanaal kan (geluid, je oren), dan wordt er een ander gebruikt: gebaren en gezichtsuitdrukkingen, en je ogen. Overal waar doven bij elkaar wonen ontstaat een gebarentaal.

In Nederland is de Nederlandse Gebarentaal de voertaal van een grote groep doven, en de horenden om hen heen. Met het Nederlands heeft die taal heel weinig te maken, maar ondertussen is het wel een taal als alle andere: je kunt er steeds weer nieuwe dingen in zeggen, je kunt er grappen in maken, en poëzie, je kunt over politiek debatteren en voor nieuwe begrippen ontstaan nieuwe gebaren.

Mede aan de hand van talloze duidelijke en aantrekkelijke gebarentekeningen en andere illustraties wordt in dit boek een beeld gegeven van de manier waarop doven met elkaar praten. Is met volle handen gebaren net zo onbeleefd als met volle mond praten? Hoe ziet een gedicht in gebarentaal eruit? Wat weten we van de geschiedenis van gebarentalen? Waarom werden ze zo lang verboden? Deze blik op de dovenwereld is tegelijk een verrassend venster op het hele fenomeen taal. In deze herziene editie is nieuw onderzoek verwerkt, en er wordt onder meer aandacht gegeven aan de erkenning van de Nederlandse Gebarentaal.