Is het geheugen in staat om gruwelijke ervaringen volledig te verdringen, totdat na verloop van tijd bepaalde beelden, geuren of geluiden de herinneringen weer 'bevrijden'?
In de Verenigde Staten is het tegenwoordig mode om die vraag bevestigend te beantwoorden. Therapeuten en advocaten spelen handig in op dit wijdverbreide geloof en drijven familieleden uit elkaar of zelfs naar de gevangenis door plotseling bij hun cliënten bovengekomen herinneringen aan incest of moord onvoorwaardelijk te geloven.
Elizabeth Loftus en Katherine Ketcham maken in dit boek duidelijk dat er ondanks uitgebreid onderzoek geen enkel wetenschappelijk bewijs is voor de juistheid van dergelijk herinneringen. Het geheugen is te manipuleren en daardoor niet betrouwbaar. Aan de hand van een aantal beroemde gevallen waarbij Loftus zelf betrokken was, halen de auteurs in dit even toegankelijke als controversiële boek de theorie van de 'verdrongen herinnering' onderuit.