De terugkeer in zijn geboortestad Rotterdam en zijn verbanning naar een grauwe buurt ver weg van het stadscentrum, brengen het ergste in A. Moonen boven. De gedreven schrijver voelt zich niet thuis in de kille architectuur en de deprimerende handelsgeest van de Maasstad en neemt zijn toevlucht tot kortstondige avonturen met mannen en vrouwen, bij wie hij vergeefs naar troost en warmte zoekt. In Koud buffet, een als roman te lezen verhalenbundel, beschrijft Moonen zijn negenjarige 'verbanningsperiode' in de dwingende en meeslepende stijl die wij van hem kennen.