Dolen en dromen

Op 8 november 1980 werd in de refter van het Stedelijk Museum te Zutphen de bundel 'Dolen en Dromen' ten doop gehouden. Bij die gelegenheid las Ida Gerhardt het hele gedicht voor.
Ida Gerhardt: 'Dolen en Dromen' is geen hommage aan Zutphen, ondanks mijn gehechtheid aan deze stad; en evenmin een hommage aan een harer burgers. Zelfs de identiteit van het kind met de klarinet blijft onkenbaar. - Het gedicht gaat over een wijze van ervaren die de mens soms - bij hoge uitzondering - ten deel mag vallen: het bekende en vertrouwde opent zich voor hem. Het onthult zijn wonderen en verborgen samenhangen en geeft nochtans zijn laatste geheimenis niet prijs.
'Dromen en dolen' is een groot gedicht, waarin de dichteres (1905-1997) een bewustwordingsproces beschrijft: zij ervaart achter 'het bekende, het vertrouwde' (haar eigen woorden) in de luciditeit van een begenadigd moment verborgen samenhangen. Concreet geeft zij deze ervaring weer in een haast nuchtere registrerende beschrijving van een kort verblijf te Zutphen, waar zij een avondconcert van kamermuziek meemaakt, een bezoek aan de kloostertuin, het museum en het Bornhof brengt en in haar droom een wandeling langs de IJsselkade maakt, en een ochtendwandeling in een soort optocht met notabelen door de stad. Een geheimzinnig gedicht, dat volgens de bedoelingen van Ida Gerhardt zijn geheim niet prijsgeeft, ondanks enkele toelichtingen van de dichteres zelf achterin.