Wat is de beeldende kunst en waar komt ze vandaan? Waarom bestaat ze, en hoe verandert de kunst in de loop van de tijd? Op deze vragen geeft Julian Bell ons de antwoorden in het nieuwe standaardwerk over kunstgeschiedenis.
Vanaf de eerste impulsen om ruw materiaal een vorm te geven tot en met het ontstaan van eigentijdse installaties hebben mensen de neiging gevoeld tot het maken van beelden. Stijlen en perioden zijn elkaar opgevolgd en het loont de moeite dwarsverbanden tussen schijnbaar ver uit elkaar liggende tradities te leggen. De schilder Bell gebruikt een heel scala aan voorwerpen, van dagelijks tot onbekend, om bloot te leggen hoe de kunst voortkomt uit onze gemeenschappelijke ervaring, hoe zij het menselijk tekort weerspiegelt, hoe zij als een spiegel laat zien wat ons werkelijk bezighoudt.
Bell vermijdt de gebaande paden (Gombrich 1950, Janson 1962) en hij kiest voor een letterlijk mondiaal perspectief: bronzen dansers uit Zuid-India, romaanse beeldhouwkunst, barokke gewelven en Perzische miniaturen leggen gezamenlijk getuigenis af van onze universele scheppingsdrang. Overal is het duidelijk dat we met een vakman te maken hebben: Bells talenten, dat van de schilder en dat van de schrijver, geven zijn verhaal een zeldzame glans en een onontkoombare overtuigingskracht.
Spiegel van de wereld geeft bovendien een visueel beeld van de hele kunstgeschiedenis: het bevat 327 prachtige reproducties, waarvan 267 in kleur.