Onderdeel van de serie Baskerville serie.

Levensecht portret van de grote filosoof Sokrates door een al even groot bewonderaar, en een onmisbare aanvulling op de gelijknamige geschriften van Plato.

Niet alleen Plato schreef over Sokrates. Ook zijn generatiegenoot Xenofon (430-354 V.Chr.) kende Sokrates van nabij, en heeft diens invloed ondergaan. De indrukken die hij in die tijd opdeed legde hij vast in vier 'Sokratische' geschriften, waarvan twee bekende nu door Michiel Op de Coul zijn vertaald, het Symposium en Sokrates' verdediging.
Deze titels kennen de meeste mensen uiteraard van Plato, maar bij lezing blijkt onmiddellijk het grote verschil tussen beide schrijvers. De verdedigingsrede van Xenofón laat zich door de geringe omvang niet vergelijken met die van Plato, maar het is fascinerend te zien hoézeer in de beide Symposia het beeld van Sokrates verschilt. Tegenover de met goddelijke wijsheid en filosofische Eros bezielde onaanraakbare minnaar van Plato staat Xenofons onderhoudende causeur, die de gesprekken stuurt en waar nodig de gemoederen sust, die op het juiste moment voorstelt een lied te gaan zingen, die altijd streeft naar hoger honing maar niet te beroerd is om dansles te nemen, die ernstig is maar nooit zwaar op de hand en wiens ironie nooit wil beschadigen maar enkel wil beschermen wat hem het liefst is. De sympathieke Sokrates is hier misschien gewoner dan we eigenlijk zouden willen, verstandig en zonder meer'redelijk'vergeleken met de ongrijpbare en demonische gestalte die uit de dialogen van Plato oprijst.

Michiel Op de Coul (1961) studeerde klassieke talen in Amsterdam. Hij vertaalde eerder Het sublieme van Longinus.