Terug tot Ina Damman (1934) is een van Vestdijks eerste werken, in feite een later uitgewerkt deel van zijn zeer omvangrijke en destijds door zijn eigen uitgeverij geweigerde oermanuscript 'Kind tusschen vier vrouwen'. Het opent met Anton Wachters eerste dagen op de hbs, 'het moeilijkste wat er bestond'... Hij is een intelligente maar wereldvreemde jongen en wordt op school dan ook geplaagd. Zijn liefdesgevoelens voor medescholier Ina Damman verwarren hem, maar maken hem ook in zekere zin onaantastbaar. Zij groeien uit tot een allesbeheersende, onmogelijke jeugdliefde.
Op milde en poëtische wijze en met scherp psychologisch inzicht tekent Vestdijk in deze roman de geschiedenis van een puberteitscrisis. Terug tot Ina Damman is de 'geschiedenis van een jeugdliefde zoals onze literatuur geen tweede bezit', aldus Wam de Moor vlak na Vestdijks dood. Vestdijk zelf schreef in een brief aan Theun de Vries: "Mijn hele kunstenaarschap gaat b.v. regelrecht terug op de Ina Damman-ervaring'.