'Dubliners zijn het meest hopeloze, nutteloze en onsamenhangende ras van charlatans dat ik ooit ben tegengekomen, op het eiland of op het vasteland,' zie James Joyce over Dubliners. Zijn beroemde verhalenbundel toont al het onbetwiste meesterschap van de Ierse schrijver, dat zijn hoogtepunt zou bereiken in Finnegans Wake, maar is veel toegankelijker dan dat laatste boek. Wat nu geldt als het bewonderenswaardige debuut van een van de grootste schrijvers van de twintigste eeuw, werd ooit beschouwd als een controversieel en gevaarlijk boek. Het duurde zeven jaar voordat een uitgever het aandurfde Dubliners te publiceren. Waarschijnlijk schrokken zij terug voor het rauwe realisme waarmee Joyce het alledaagse leven in Dublin beschrijft. Hij wilde naar eigen zeggen een boek schrijven over de morele geschiedenis van zijn land, en koos daarvoor de stad Dublin omdat die hem 'het centrum van de verlamming' leek. In vijftien verhalen schetst de schrijver een indrukwekkend en compromisloos beeld van echte, arme mensen en hun dagelijkse beslommeringen. Het boek toont Dublin en Ierland zoals zij werkelijk waren.