Tussen de jaartallen1500 en 1571 ligt een van de meest verbazingwekkende levens van de Renaissance besloten. In 1500 namelijk werd Benvenuto Cellini te Florence geboren. Na een bewogen jeugd en een bestaan dat gedurende meer dan een halve eeuw overvol was met 'het maken van mijn kunst', met ontmoetingen met de grootsten van zijn tijd, met moord, doodslag en gevangenschap, met al dan niet getolereerde erotische avonturen, met rijkdom en armoede kwam hij, tenslotte, tot het schrijven van een uniek boek - zijn Vita, een van de merkwaardigste, sprankelendste autobiografieën uit de wereldliteratuur.Cellini was, als goudsmid en beeldhouwer, een gerespecteerd kunstenaar. Als mens was hij een vat vol tegenstrijdigheden en zijn leven lang heeft hij heftige conflicten gekend, met vorsten, pausen en kardinalen zo goed ais met collega's, buren en hoeren. Zijn passie voor jeugdige knapen is meer dan eens de oorzaak geweest van een gerechtelijk vonnis. Als gevolg van zo'n veroordeling heeft Cellini gedurende lange tijd huisarrest gehad en in die periode, hij liep tegen de zestig, is hij begonnen zijn levensverhaal aan een leerling te dicteren.Het is niet moeilijk al lezend een grijze, gebaarde man te zien, in zijn atelier, boetserend, tekenend, een juweel ciselerend. Onderhand praat hij - over de krenterigheid van hertog Cosimo, over de keizerlijke opperbevelhebber die hij tijdens de plundering van Rome neerschoot, over paus Paulus III's onverhulde nepotisme, over de gramstorige maitresse van Frans I, over 'onze beroemde Florentijnse school', over gesprekken met Michelangelo, over een edelman die dacht dat hij een vleermuis was, over de geslaagde travestie van een jonge vriend. Het hoogtepunt vormt, net als in Berlioz' opera Buenvenuto Cellini, het gieten van zijn kolossale beeld Perscus. De krachttoer mislukt bijna...