Er zijn landschappen die onze romantische fantasie prikkelen. Een van deze klassieke droomreservaten is ongetwijfeld Andalusië. De naam alleen al roept vele associaties op: het dreunende Flamenco-ritme, klepperende castagnetten, vurige senoritas met een vuurrode bloem in het zwarte haar; lenige caballeros met een nauwsluitende vest tot op de smalle heupen en de platte brede hoed ver naar beneden gedrukt; vermomde vrome boetelingen, die in een beklemmend ritueel hun geloof belijden- de eenzaamheid van de matedor, die in de zonovergoten arena zijn leven waagt tijdens het gevecht tegen de stier; de mysterieuze betovering van Duizend-en-één-nacht in de wonderlijke constructies van de Moorse architectuur; het land van de zon en de eeuwig blauwe lucht... Andalusië! Clichés, zeker. Maar laten wij niet vergeten: elk cliché bevat een kern van waarheid. Daarom is er ook niets tegen zulke »droombeelden« - ze kunnen zeer behulpzaam zijn bij de verkenning van onbekende gebieden, als voorbereiding op wat ons te wachten staat. En als clichés, zoals in dit geval, verwachtingen zodanig kunnen opschroeven, dat kan men daar alleen maar dankbaar voor zijn.