Een journalist en een antropologe dringen door tot de oude, volstrekt geïsoleerd gebleven beschaving van de nakomelingen van (ham. Ze komen onder de indruk van de principes die al duizenden jaren de samenleving bepalen: 'kusjnoi' en 1mInclu', de volhardende gerichtheid op sociale saamhorigheid, binnen de samenhang van al het geschapene. Toch blijkt dat de kinderen van (hum hun manier van leven pas na een intense worsteling veroverd hebben op de chaos, en dat het bederf hun cultuur nog altijd bedreigt: van buitenaf en van binnenuit. Wat is er echt aan dit volk? Wat is er verzonnen? Wat moet de lezer ermee aan? 'Schrijven is communiceren,' zo is de overtuiging van Mance ter Andere. 'De schrijver begint, de lezer leest het verhaal op mooi. Die communicatie mengt zich in het verhaal en gaat in feite door tot op de achterflap. In de cursieve tekstgedeelten worden de denkbewegingen transparant.'